Elsku lesendur,
H á Tískublogginu sagði að það væri í tísku að fara í legnám. Auðvitað nýtir maður þetta tækifæri og fylgir straumnum. Við þurfum hvort eð er ekkert á þessu líffæri að halda lengur, þökk sé vísundum Dr. Schwarzeneggers geta karlar nú séð um þetta leiðindaverk að bera börn og við stelpurnar þurfum aldrei aftur að upplifa túrverki. En síðan ég kom úr aðgerðinni hef ég ekki haft neina kynlöngun. Ekki sagði H mér frá þeim fylgikvilla! Því hef ég ákveðið að leggja kynlífsbloggið á hilluna. Hver veit nema lönungin eftir heitum bloggskrifum blossi upp einn daginn en þangað til ætla ég alfarið að snúa mér að hæðninni og skrifa gestainnlegg á síðu H. Ég mun birta tilkynningar um þau hér á síðunni. Stellingar daganna munu halda áfram að birtast út árið en engir heitir textar munu birtast nema ég verði sérstaklega beðin um það. Ég hef stundum skrifað sögur fyrir aðra, sett þá í heitar aðstæður sem enda yfirleitt alltaf með fullnægju bæði söguhetja og lesenda. Þessar sögur hafa vakið mikla lukku í gæsapartýum, saumaklúbbum eða jafnvel meðal para sem vilja smá krydd í lífið.
Kæri R,
þetta blogg hefur ekki beint hjálpað mér með lífið. Og miðað við sum aðdáendabréfin sem ég hef fengið virðist það aðeins hjálpa gröðum ungum drengjum að tappa af sér, þó ég hafði upprunlega haldið að konur hefðu meira gaman af „klámi“ í textaformi. En það er allt gott og blessað enda er það jákvætt að lesa frekar en að horfa; hollara fyrir ímyndunaraflið.
En þið lesendur sem dettið hér inn í fyrsta skiptið og hafið meiri áhuga á að vita hvað gengur á í mínu eigin lífi þá getið þið lesið ykkur í gegn um bloggið. Rauður þráður gengur þó í gegn um nokkur innlegg en þau þarf að lesa í réttri röð:
Þessi innlegg eru ekki mikið lengri en 10 blaðsíður en af og til geta komið vísanir í önnur innlegg. Hægt er að hugsa þau sem einskonar „undirtexta“ sem ekki er nauðsynlegt að lesa en þeir sem eru að reka sig inn á þetta blogg á annað borð hefðu eflaust gaman af þeim. Þar er margt skemmtilegt: kímni og kynlíf sem gefur lesendum betra innsæi í mín auðlesanlegu hugarfylgsni. Best er að lesa söguna með rannsóknaraðferðunum nýrýni eða þjóðfélagsaðferð í huga en halda skal fagurfræði formstefnunnar fjarri. Rauða þráðinn er einnig hægt að greina frá öðrum textum með skriftinni (e. font) sem er Times New Roman en ekki Georgia.
Notið smokk!
- Fanney Mango