Monday, November 15, 2010

– Opnuð –



Nóttin með Freybirni, Blásturshljóðfæraleikaranum, var dásamleg sem fyrr. 
            Hann er gjafmildur í rúminu. Og það hlýtur að hafa verið erfitt fyrir hann vegna þess hve reið ég var. Ég hélt við myndum stunda útrásarkynlíf. Það gerðum við reyndar til að byrja með en í lokin var allt annað andrúmsloft. Við héldumst í hendur, hann kom fingrum sínum milli minna eins og við værum ástfangið par. Hann strauk mér í sífellu þegar hann hélt ekki í hönd mína og gaf mér mjúkustu kossa veraldarinnar. Ég var svo óvön því að ég vissi ekki hvernig ég ætti að hegða mér. Hann tók eftir óörygginu. Það var eftir að við höfðum þegar fengið það einu sinni á la moi.
            „Þetta er í þriðja skiptið sem við endum saman,“ sagði hann. „Er þér enn ekki farið að líða þægilega með mér?“
            Þessi spurning kom mér í opna skjöldu. Mér leið ekki þægilega með honum, ekkert frekar en öðrum. En ég ákvað samt að ljúga. „Jú.“
            Hann sá í gegn um mig, faðmaði mig að sér og hélt áfram að strjúka mér. Svo opnaði hann mig. Ég áttaði mig ekki á því strax en fékk mig til að segja sér hluti um sjálfa mig sem ég hef engum öðrum sagt. Mig langaði meira að segja til að játa fyrir honum að ég hefði sofið hjá bróður hans en náði að halda aftur að mér. Ég sagði honum frá því hversu mikið ég sæi eftir því að hafa ekki leyft túrtappanum að afmeyja mig eins og aðrar stelpur og hversu þungt seinni kynferðisafbrot afmeyjara míns lögðust á mig. Ég sagði honum frá hversu mörgum ég hafði sofið hjá (en dró frá alla vinnutengda drætti). Hann sagði mér sína tölu sem var sjö sinnum lægri en mín. Hann kippti sér samt ekkert upp við það. Við slóum líka á léttari strengi og hlógum að litlu tískuviti mínu og miklu tískuviti hans. Allt í einu rankaði ég við mér og var í miðjum klíðum við að segja honum mínar myrkustu fantasíur og erótískustu drauma. Þá áttaði ég mig á hvað hann hefði verið að gera. Þegar maður á í erfileikum með að ná lokinu af krukku er best að hita hana og stinga einhverju inn á milli glersins og loksins. Ég hef auðvitað margoft verið hituð og penetreituð eins og krukka, en Freybjörn var sá eini sem sneri lokinu og tók það af. Mér var farið að líða þægilega með honum. Hann strauk mér upp og niður bakið meðan ég talaði og talaði. 
            „Segðu mér meira,“ sagði Freybjörn og átti við lesbískan draum sem mig hafði dreymt fyrir stuttu. Hann strauk mér af enn meiri ákveðni. Hann var farinn að gæla við mig gegn um nærbuxurnar.
            „Ég strauk á henni brjóstin,“ sagði ég og hann strauk á mér brjóstin. „Og færði hana úr nærbuxunum með tönnunum.“ Hann gerði slíkt hið sama. Ég fann andardráttinn hans leika um blíðuna mína. „Og svo,“ ég átti erfitt með að tala, of spennt fyrir vörum hans, „og svo, sleikti ég hana. Alla.“ Freybjörn sökkti sér niður á mig. Tunga hans var sem óð milli þess að blautar varir hans strukust blíðlega upp við snípinn. Hann saug. Ég fann fullnæginuna nálgast á nær ólöglegum hraða og ríða yfir mig af svo miklum krafti að ég hafði aldrei upplifað annað eins. Lærin mín læstu sér um höfuð Freybjörns. Hann saug fastar. Fullnægingin hélt áfram. Mér leið betur en mér hafði nokkurn tímann liðið áður. Þetta var eins og fyrsta fullnægingin, allt hitt var bara einhvert skammtímagotterí. Hún helltist yfir mig aftur, vellíðunartilfinningin, og ég fékk aðra fullnægingu. Ég sá stjörnur dansa í kring um mig og kitla hvern einasta sentímetra holds míns. Ég fann endorfínið renna niður líkamann í undursamlegum kippum.
            Freybjörn klifraði upp til mín og tók mig í fang sitt. Ég sofnaði fullnægðari en nokkru sinni fyrr.